Historia marki Ford

Henry Ford, urodzony 30 lipca 1863 r., należy do jednych z najważniejszych postaci w historii motoryzacji, mimo iż pierwszy przez niego skonstruowany samochód ujrzał światło dzienne stosunkowo późno. Jednak już od najmłodszych lat widać było u niego pasję do nowoczesnych technologii.

  W 1878 r. skonstruował swój pierwszy silnik parowy, rok później wyjechał do pracy do Detroit i od 1891 r. pracował jako inżynier w Edison Illuminating Comp., gdzie wkrótce awansował na głównego inżyniera.

Jednocześnie ciągle eksperymentował z silnikami spalinowymi i w 1896 r. powstaje jego pierwszy pojazd mechaniczny – kwadrycykl – którym nocą, 4 czerwca wyrusza w pierwszą przejażdżkę. 3 lata później zakłada własną firmę – Detroit Automobile Comp., która przetrwała tylko rok, podobnie jak jego druga firma. Ford jednak nie rezygnuje i tworzy w 1903 r. wraz z 11 inwestorami kolejną spółkę – Ford Motor Company. Sam posiada w niej jedynie 25,5% akcji, jest wiceprezesem i jednocześnie głównym inżynierem. Największym udziałowcem jest magnat węglowy z Detroit, Alexander Malcolmson. W 1906 r. Ford jednak zwiększa swoje udziały do 58,5% i zastępuje na stanowisku prezesa firmy Johna S. Gray’a, bankiera z Detroit. W 1919 r., wspólnie z synem Edselem, odkupuje pozostałe akcje przedsiębiorstwa za ponad 105 mln dolarów i przekazuje synowi stanowisko prezesa.

Początki firmy są dosyć trudne. Zatrudnione 10 osób produkują tylko kilka aut dziennie z części dostarczonych na zamówienie z innych fabryk. Pierwszy samochód marki Ford – Model A - sprzedany został 20 lipca 1903 r., a więc miesiąc po założeniu firmy. W ciągu pierwszych pięciu lat istnienia firmy powstają różne modele, oznaczane kolejnymi literami alfabetu. Spory sukces odnosi 4-cylindrowy model N, który kosztował 500 dolarów. Niewypałem z kolei okazał się dużo większy, luksusowy model K, kosztujący 2.500 dolarów. W 1907 r. po raz pierwszy pojawiło się logo firmy w kształcie owalu. Początkowo było ono stosowane przede wszystkim przez brytyjskich przedstawicieli Forda. Jednak stało się na tyle popularne, iż po licznych zmianach przetrwało do dzisiaj. Pierwszym prawdziwym hitem sprzedaży okazuje się Ford T, debiutujący w 1908 r. W ciągu 19 lat wyprodukowano aż 15.458.781 egzemplarzy tego auta. Tak duży popyt na całym niemal świecie spowodował, iż Ford, jako pierwszy producent samochodów, wprowadził produkcję taśmową (1913), dzięki której co dziesięć sekund z linii zjeżdżał gotowy samochód. To pozwoliło na dalszy wzrost sprzedaży oraz obniżkę jego ceny do 260 dolarów. Ford T po bardzo preferencyjnej cenie oferowany był wszystkim pracownikom przedsiębiorstwa. Był to samochód bardzo łatwy w obsłudze, utrzymaniu i prowadzeniu nawet w trudnych warunkach drogowych. W 1914 r. połowę światowej produkcji stanowiły Fordy, a firma stała się największym producentem samochodów. Już rok później świętowano wyprodukowanie milionowego auta. Jednak, o ile w przypadku innych firm, można mówić o wielu różnych modelach, to u Forda wytwarzany był tylko jeden model i, co gorsza, prawie w ogóle nie był modernizowany. Rosnąca konkurencja spowodowała, iż wkrótce Ford traci pozycję lidera na rzecz koncernu General Motors. W tym czasie rocznie produkowano 2 miliony egzemplarzy modelu T, a w 1924 r. wyprodukowany 10-milionowe auto. W 1917 r. na bazie tego modelu powstał model TT, czyli pierwsza mała ciężarówka Forda. Następcą modelu T był nowy Ford A, z silnikiem czterocylindrowym i trzybiegową skrzynią biegów. Był bardziej luksusowy i oferował lepsze osiągi, lecz był także znacznie droższy w eksploatacji. Mimo to do 1931 r. z taśm zjechało ponad 4,3 mln sztuk tego modelu  W 1931 r. pojawił się kolejny model Forda, który także odniósł sukces rynkowy. Ford V8 z silnikiem o pojemności 3,6 litra pozwalał na bardziej dynamiczną jazdę. Ford zastosował tu innowacyjną technologię odlewania silnika, co pozwoliło firmie masowo produkować tak duże, ośmio cylindrowe jednostki napędowe. W 1931 r. Ford świętuje wyprodukowanie 20-milionowego auta, a w 37 r. 25-milionowego. W tym samym czasie (1932) w Europie pojawił się, pierwszy przygotowany specjalnie na ten rynek, model Y, zwany potocznie Eight. Było to małe auto z niewielkim silnikiem o mocy 8 KM. Co ciekawe, na głównym rynku europejskim dla Forda w tych czasach – w Wlk. Brytanii, na bazie tego modelu były budowane auta aż do końca lat pięćdziesiątych. Jednocześnie w USA w latach 1941-1942 produkowano także samochód osobowy – V8 Business Coupe. Auto było ośmio cylindrowe, miało silnik o pojemności 4,0 litra i mocy 100 KM. Był to samochód ciekawie zbudowany. Ze względu na kosmiczne ceny surowców tradycyjnych Ford szukał alternatywy. Jako pierwszy zaczął wytwarzać niektóre części z tworzywa sztucznego. Takie części, jak wałki czy zębatki, wytwarzano ze stopu stali i molibdenu. Okres II wojny światowej to oczywiście produkcja na potrzeby wojska. Pierwsze auto dla amerykańskiej armii powstaje w 1941 r. (Ford GPW), a od lutego 1942 r. wstrzymana zostaje produkcja cywilna, wszystkie fabryki produkują na rzecz wojska. Do końca wojny zakłady Forda opuszcza m.in. 8,6 tys. bombowców, 278 tys. jeepów oraz 57 tys. silników samolotowych. Do produkcji cywilnych samochodów powrócono w 1947 roku, w tym też roku zmarł Hernry Ford. Do początku lat 50. budowano zmodyfikowane wersje aut przedwojennych, a całkowicie nowy model, Ford Custom, trafił na rynek w 1950 roku. Auto produkowano w różnych wersjach przez 22 lata, a na początku było samochodem bardzo popularnym samochodem korpusów dyplomatycznych. Popularność Corvette zmusiła Forda do natychmiastowego sięgnięcia do swoich archiwów i wypuszczenia w 1955 r. na rynek Thunderbirda. Ten przepiękny samochód dostępny był jako dwudrzwiowe coupe lub dwudrzwiowy kabriolet., Edsel (1957) – model na cześć syna Henry’ego Forda ze średniej półki cenowej. Ten sportowy model zyskuje bardzo szybko dużą popularność, w ciągu niecałych dwóch lat wyprodukowano milion egzemplarzy tego modelu. Wszystkie modele Forda zostały całkowicie przeprojektowane od podstaw. Design na rok 1960 doczekał się zupełnej rewizji. Nowe modele były dłuższe i szersze. Oprócz silników nic ich nie łączyło z modelami na rok 1959. Choć design budził u współczesnych trochę kontrowersji, to jednak Fordy z 1960 roku pozostają jako jedno z najpiękniejszych designów. Wspomnieć tu warto o krótko produkowanym - bo tylko przez dwa lata - modelu Starliner. Określany w fabrycznej literaturze jako Ford Galaxie Special Starliner był dostępny jedynie z nadwoziem dwudrzwiowy hardtop. Do przełomowych konstrukcji należy zaliczyć również Forda Falcona z 1960 r., będącego pierwszym kompaktowym samochodem amerykańskim, po II wojny światowej, oraz tani, sportowy model Ford Mustang z 1964 r.
Rewelacyjna sprzedaż niemal wszystkich modeli z tego okresu zmusiła firmę do ograniczania produkcji, gdyż w razie opanowania ponad 60% rynku, urząd antymonopolowy nałożył by ogromne kary.
Tak więc w połowie lat sześćdziesiątych, na niektóre modele Forda trzeba było czekać nawet po trzy miesiące. W latach 60. szefom Forda zamarzyło się kupno stajni z Maranello. Transakcja nie doszła jednak do skutku mimo zaawansowanych uzgodnień finansowych. Powód? Enzo Ferrari rozmyślił się, gdy usłyszał, że jego maszyny nie będą mogły wystartować w wyścigu Indianapolis 500. Wściekły Henry Ford II nie chciał ustąpić - jego firma dostarczała silniki do bolidów startujących w Indy. W akcie zemsty postanowił znaleźć kogoś, kto pomoże mu zbudować wóz zdolny do przełamania zwycięskiej passy Ferrari w 24-godzinnym wyścigu Le Mans. Tak natrafił na prototyp Lola, który pod skrzydłami byłego szefa Aston Martina, Johna Wyera, stał się Fordem GT40. Ford GT40 nie tylko wygrał w Le Mans w 1966 roku, ale również powtórzył swój sukces w 1967, 1968 oraz w 1969, cztery razy z rzędu dominując w najbardziej prestiżowych zawodach wyścigowych, nie licząc Formuły 1.

Pod koniec lat siedemdziesiątych Ford planował wprowadzenie w USA nowego, europejskiego, kompaktowego modelu, Forda Escorta, który zadebiutował na starym kontynencie w 1980 r. Escort pojawił się w dość specyficznym momencie. Miał zastąpić wielki przebój Forda – model Anglia. Ford zadziwił rynek samym faktem wycofania Anglii z produkcji. Nowe auto przyjęto sceptycznie, ale już wkrótce miało się okazać, że koncern trafił w dziesiątkę. Jednak uznano, że nie spodoba się klientom i podjęto decyzję o stworzeniu nowego projektu nadwozia, opartego o podzespoły wersji europejskiej. Auto nie było urodziwe, lecz dzięki niskiej cenie sprzedawało się umiarkowanie.
W latach dziewięćdziesiątych podjęto decyzję o ściślejszej współpracy z filią w Niemczech.
W ten sposób Ford Mondeo pierwszej generacji był produkowany i sprzedawany w Stanach Zjednoczonych pod nazwą Ford Contour, a Ford Focus nawet pod tą samą nazwą. Najpopularniejszym modelem osobowym w ostatnich latach był Ford Taurus, zastąpiony w 2005 r. nowym modelem Five Hundred. Jednak najpopularniejszym samochodem w USA jest pick-up, Ford serii F.