Historia marki BMW

„Freude am Fahren”, czyli „radość z jazdy” – tak brzmi firmowe motto BMW. Gdyby niemiecka marka chciała reklamować się takim sloganem niecałe sto lat temu, brzmiałby on raczej: „radość z lotu”. Początkowo bowiem zajmowała się produkcją samolotów.
Koncern BMW (z niem. Bayerische Motoren Werke) zostaje założony w 1916 roku (początkowo jako Bayerische Flugzeugwerke, a od 1917 już jako BMW). Jednak przygoda z produkcją samochodów rozpoczyna się od 1928 r., kiedy to powstaje pierwszy model Dixi. Już rok później nazwa auta zostaje zmieniona na BMW.
Nie każdy wie, że niemiecki producent samochodów marki BMW zaczynał od maszyn, które poruszały się w powietrzu, a nie na utwardzonej drodze. Wszystko zaczęło się w październiku 1913 roku, kiedy to Karl Friedrich Rapp otworzył fabrykę zajmująca się projektowaniem silników dla samolotów. Znajdowała się ona nieopodal fabryki Gustava Otto, syna wynalazcy silnika czterosuwowego, który z kolei zajmował się budowaniem małych samolotów.
Firma Rapp Motoren Werke wpadła w poważne problemy finansowe i techniczne w 1916 roku. Wtedy też Rapp zrezygnował z funkcji głównego szefa firmy, a na jego miejsce pojawili się dwaj Austriacy (Franz-Josef Popp oraz Max Fritz) wspomagani przez finansistę Camillo Castiglioniego. Postanowili oni połączyć firmę stworzoną przez Rappa z fabryką Gustava Otto. W ten sposób powstała firma BFW (Bayerische Flugzeug Werke), która w 1918 roku została przemianowana na BMW AG (Bayerische Motor Werke).
Początkowo firma skupiała się na tworzeniu silników do samolotów wojskowych. W 1920 roku opracowano logo firmy, które przetrwało w lekko tylko zmienionej przez lata formie. Inspirację zaczerpnięto od kręcącego się śmigła samolotu. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej pojawiły się kolejne problemy. Traktat wersalski zabraniał BMW produkcji silników dla lotnictwa. Firma zaczęła produkować hamulce pneumatyczne dla pociągów.
Przez następne osiem lat firma zajmowała się produkcją wspomnianego sprzętu dla kolei oraz rozwojem pierwszych motocykli. W 1928 roku w fabryce umiejscowionej w Eisenach rozpoczęła się motoryzacyjna historia marki BMW. Wtedy z taśm zjechały pierwsze egzemplarze modelu Dixi 3/15. Model ten był budowany na licencji brytyjskiego Austina Seven. Pierwsze egzemplarze miały otwierany dach oraz napędzał je czterocylindrowy silnik o pojemności 743 cm3, dostarczający mocy 15 koni mechanicznych. Auto mogło rozpędzić się do 80 km/h. Rok później pojawiła się ulepszona wersja DA/2, której nadwozie było w całości wykonane ze stali, a hamulce były montowane przy każdym z kół. Na początku lat 30-tych modele Dixi odniosły pierwsze sukcesy w sportach samochodowych.
W roku 1932 powstał samochód nazwany 3/20PS. W jego nazwie ukrywała się moc, jaką dysponowała zamontowana w nim jednostka. Silnik o pojemności 782cc i jego cztery cylindry potrafiły wygenerować 20 koni mechanicznych przy 3.500 obr/min. Był to pierwszy samochód zaprojektowany w całości w monachijskim BMW. Było to pierwsze auto niemieckiej marki, które wygrało prestiżowy Concours d`Elegance.
Po modelu 303, który był pierwszą bawarską limuzyną zasilaną sześciocylindrową rzędówka, przyszedł czas na samochód, który w niedługim czasie zapisał się mocno na kartach historii sportów motorowych oraz został uznany jednym z najpiękniejszych modeli BMW, jakie kiedykolwiek wyjechały na ulicę, co potwierdza nominacja do konkursu "Samochód stulecia". Mowa jest tutaj o roadsterze 328. Po tym, jak w czerwcu 1936 roku zadebiutował na legendarnym torze Nurnburgring, przez długi czas udowadniał, że jest nie do pokonania w swojej klasie. Zasilała go dwulitrowa jednostka, w rzędowym układzie sześciu cylindrów, generująca moc 80 koni mechanicznych.
Krótko po wybuchu drugiej wojny światowej, BMW powiększyło swoje fabryki o trzy kolejne. Przejęto fabrykę firmy Brandenburgische Motorenwerke w Berlinie-Spandau oraz Basdorf i Zuhlsdorf. Jednak tak samo, jak pod koniec pierwszej, tak i druga wojna światowa nie przyniosła nic dobrego dla BMW. Zakład w Monachium został zniszczony, natomiast Eisenach, gdzie było większość części i narzędzi potrzebnych do montowania samochodów przejęło ZSRR. Poza kontrolą centrali z Monachium kilka miesięcy po zakończeniu wojny produkcja ruszyła ponownie. Dopiero w 1951 roku prawnie zakazano fabryce w Eisenach produkcji samochodów pod marką BMW. Początkowo zmieniono ich nazwę na EMW, a w 1955 roku fabryka zajęła się produkcją Wartburgów.
Fabryka w Monachium po wojnie zajmowała się naprawami samochodów armii USA, produkcją części zamiennych, narzędzi rolniczych i motocykli. Firma pozbierała się jednak bardzo szybko i już w 1951 roku zaprezentowano pierwszy powojenny samochód. Był to model 501, bardzo ekskluzywny i wyposażony w sześciocylindrowy silnik. Trzy lata później BMW 502 było wyposażone po raz pierwszy w historii w jednostkę V8 zbudowaną całkowicie z aluminium. Produkcja tego modelu okazała się jednak nieopłacalna. Powoli zaczynał się kryzys, którego nie zdołał nawet poprawić model Isetta, produkowany na licencji włoskiego koncernu ISO-. BMW 328 było sportowym debiutem BMW, z kolei jego dwumiejscowy następca z lat pięćdziesiątych BMW 507 stanowił novum pod względem stylistyki i elegancji. Kiedy w 1955 roku hrabia von Groetz odsłonił w Nowym Jorku swoją kreację dwuosobowego sportowego samochodu bez dachu – BMW 507 – oczom zebranych ukazał się nie tylko nowy model auta, ale również prawdziwy ewenement w dziedzinie stylistyki. Smukłe linie, kształtne nadwozie i nieskończenie długa maska silnika określały ponadczasowy wygląd tego samochodu marzeń. Niedługo później to bazujące na silniku 502 V8 auto stało się sensacją na Międzynarodowej wystawie Samochodowej IAA.
W latach 1958-59 koncern BMW mógł zostać sprzedany spółce Daimler-Benz AG. Jednak po fali protestów akcjonariuszy oraz pracowników nie doszło do tego.
Na początku lat sześćdziesiątych BMW postanowiło wypełnić niszę, jaka powstała na rynku. Brakowało bowiem samochodów klasy średniej. W 1962 roku zaprezentowano auto "Neuen Klasse", czyli BMW 1500, które osiągnęło duży sukces, spotęgowany wygranymi w wyścigach. Na lata 60-te przypada także granica możliwości produkcyjnych BMW, w kwestii ilości. Dlatego powiększono firmę o kolejne dwie fabryki. W latach siedemdziesiątych w zarządzie BMW zasiadł Eberhard von Kuenheim. Pod jego egidą obroty niemieckiej marki potrafiły wzrastać nawet osiemnastokrotnie. W 1972 roku pojawiła się pierwsza generacja popularnego do dziś modelu z Serii 5. E12 był początkowo kierowany na rynek amerykański i był głównym źródłem profitu BMW. W tym okresie powstała też dywizja BMW Motorsport, zajmująca się produkowaniem bardzo wydajnych wersji cywilnych modeli. Na początek lat siedemdziesiątych przypada także otwarcie fabryki BMW w RPA. Na przełomie tych lat zaprezentowano także pierwszą wersję popularnej "trójki" (Seria 3) oraz luksusowej "siódemki" (Seria 7). BMW postanowiło wtedy połączyć luksus ze sportem i tak oto zaprezentowano BMW Serii 6, które powróciło parę lat temu do łask.
W 1978r. zadebiutowało BMW M1 i było pierwszym samochodem stworzonym przez dział BMW Motorsport. Nadwozie tego super samochodu przypominało nieco swoim wyglądem auta opuszczające fabryki słynnych włoskich producentów. Nic w tym dziwnego, skoro karoserię M1 zaprojektował mistrz designu – Giorgio Giugiaro. Dynamiczna, klinowata sylwetka do dziś robi wrażenie ponadczasową urodą.Wyprodukowano zaledwie 400 egzemplarzy drogowych tego 2-osobowego coupe oraz 57 uczestniczących w wyścigach. Właśnie ze względu na uczestnictwo w sporcie motorowym konieczne było wypuszczenie na rynek pewnej ilości seryjnych modeli, dopuszczonych do poruszania się po drogach publicznych. Niestety mimo sporych wysiłków nie udało się sprzedać wystarczająco dużo aut, aby M1 dostało homologację uprawniającą do występów w wyścigach Grupy 5. Kierownictwo firmy postanowiło więc stworzyć własną serię, w której startował tylko i wyłącznie ten model.
Ledwo skończyła się era M1, w roku 1986 wybiła godzina narodzin BMW M3. Ten kompaktowy dwudrzwiowy samochód był dla BMW pierwszą konsekwentną produkcją dwutorową: w wersji seryjnej i sportowej. Wersja drogowa – aby została uznana za samochód turystyczny, musiała być produkowana w ilości 5 tys. egzemplarzy rocznie – od samego początku była projektowana jako samochód wyścigowy i „szyta” na miarę regulaminu Grupy A .Wynik tych starań był dla BMW imponujący: Od samego początku śnieżnobiałe auto spod znaku BMW Motorsport zdobywało trofea i tytuły: w 1987 r. Włoch Roberto Ravaglia zdobywa na M3 mistrzostwo świata w wyścigach samochodów turystycznych – pierwszy i jedyny tytuł na świecie przyznawany w tej kategorii pojazdów.
Dziesięć lat po premierze M1 sensację wzbudził samochód sportowy z karoserią z tworzywa sztucznego: Z1, który pierwotnie miał być tylko prototypem prezentującym technologię. Spółka BMW Technik GmbH stworzyła ten samochód jako – niezwykle udany – model wystawowy, mający prezentować nową koncepcję karoserii. Nowy roadster posiadał karoserię ze stali i kompozytu monocoque z prasowanych elementów blaszanych z doklejoną podłogą z tworzywa sztucznego. Konstrukcja ta była z jednej strony lekka, a z drugiej strony wykazywała niezwykłą sztywność. Pokrycie z termoplastiku przykręcane było do ramy karoserii. Kolejną cechą szczególną były otwierane elektrycznie drzwi, które chowały się w progach. Do roku 1991 powstało 8 tys. egzemplarzy tego niezwykłego pojazdu. Niedługi czas po wycofaniu Z1 z programu klienci zaczęli dopytywać się o następcę. Oczekiwania te zostały spełnione: w roku 1995 miała miejsce premiera nowego Z3 – pierwszego BMW z Ameryki. Samochód ten produkowany był wyłącznie w zakładach w Spartanburgu w Południowej Karolinie, skąd eksportowano go na cały świat. Żaden inny samochód w latach dziewięćdziesiątych nie ucieleśniał tak doskonale pierwotnej filozofii BMW, jak Z3: radości z jazdy.A każdy rodzaj nadwozia realizował to na swój własny sposób: Z3 roadster jako kabriolet dla żądnych przygód. Przedstawiony w roku 1998 Z3 coupé – jako rasowy samochód sportowy. Zapierający dech w piersiach wygląd, klasyczne proporcje – tak w roku 2000 zaprezentowało się BMW Z8, najmłodszy członek rodziny sportowych aut dwumiejscowych marki BMW. Co najmniej tak zachwycająca, jak zewnętrzne kontury nowego Z8, jest też nowatorska struktura karoserii. Jest to samonośna ramowa konstrukcja wykonana z aluminium, zwana „spaceframe”. Do tej konstrukcji przykręcone są wszystkie elementy zewnętrznej powłoki. Pod maską pracuje wyczynowy silnik V8 o pojemności 5 l.
Lata osiemdziesiąte i dziewięćdziesiąte stały pod znakiem wielkiej ekspansji niemieckiej marki. Firma z Bawarii postanowiła zaistnieć jako producent wieloseryjny. W 1994 roku zaczęło się od przejęcie brytyjskiego Rover Group (Rover, MG, MINI, Land Rover). Jednak ta inwestycja okazała się nietrafiona i kosztowała w sumie ponad 9 miliardów marek. Powodem porażki była słaba jakościowa oferta tych marek. Przestarzałe konstrukcje, silna konkurencja na rynku spowodowały, że sprzedaż nie spełniła oczekiwań. Dlatego też 16 marca 2000 roku BMW zakończyło współpracę. MG-Rover został symbolicznie sprzedany za równowartość 10 funtów, Land Rover poszedł w ręce Forda, natomiast MINI pozostało w grupie BMW. Kolejnym krokiem było przejęcie po małej szarpaninie z Volkswagenem, praw do marki Rolls-Royce.
Końcówkę lat dziewięćdziesiątych postanowiono uczcić wejściem BMW w segment coraz bardziej popularnych samochodów sportowo-rekreacyjnych. Z taśm amerykańskiej fabryki w Spartanburgu zjechał model X5. W następnych latach dołączył do nich jego mniejszy brat X3 oraz nowa seria modeli oznaczona numerem 1.
Na 30-stą rocznicę powstania M1, BMW zaprezentowało projekt o nazwie BMW M1 Hommage. W sposób niezwykle wyraźny odwołuje się on do stylizacji pierwowzoru. Ten sam jest wzór felg, linia boczna samochodu oraz dwie biało-niebieskie szachownice umieszczone z tyłu nadwozia. Niestety był to tylko pokaz możliwości stylizacyjnych firmy i concept ten nie trafi do produkcji seryjnej. Wielka szkoda bo wygląda niezwykle atrakcyjnie i z pewnością stanowiłby ogromną konkurencję dla Audi R8 czy Porsche 911.











Historia marki Mercedes

 Mercedes-Benz to kwintesencja prestiżu, komfortu, bezpieczeństwa i ponadczasowej, klasycznej elegancji.
Od ponad 120 lat odnosi największe sukcesy wśród marek samochodowych świata. Perfekcja i nowatorstwo rozwiązań technicznych, standardy jakościowe i cała gama legendarnych modeli to historia i teraźniejszość marki Mercedes-Benz. Gwiazda Mercedesa, uznawana za najdoskonalsze logo świata, stała się kultowym symbolem motoryzacji i jednym z najbardziej rozpoznawalnych znaków towarowych na świecie. Jest najcenniejszą (ponad 20 mld USD) samochodową marką premium.
Twórcami marki były nazwiska trzech mężczyzn oraz imię córki jednego z nich, które dało początek sadze jednych z najbardziej popularnych i docenianych samochodów na świecie.
Wraz z wynalezieniem silnika szybkobieżnego i samochodu, Gottlieb Daimler i Karl Benz, niezależnie od siebie, położyli w latach 80-tych XIX wieku kamień węgielny pod rozwój zmotoryzowanego transportu indywidualnego.
Obaj panowie pracowali nad stworzeniem pojazdu napędzanego silnikiem spalinowym niezależnie od siebie i co ciekawe nigdy się nie poznali. Tak się jednak złożyło, że robili to mniej więcej w tym samym czasie. W roku 1885 Karl Benz skonstruował silnik, który zamontował w trójkołowym pojeździe. Jazdę próbną rozpoczął od zderzenia się ze ścianą, ale już rok później Benz opatentował swój wynalazek. Ponieważ jednak pojazd był jeszcze w fazie prób konstruktor ograniczył się do jazd po lokalnych drogach i nie zdecydował się jeszcze na produkcję.
Gottliebowi Daimlerowi w pracach projektowych pomagał Wilhelm Maybach. Pracowali oni nad ulepszeniem spalinowego silnika Augusta Otto. Początkowo obaj byli zatrudnieni w firmie Deutz, ale konflikty ze współpracownikami spowodowały, że odeszli z firmy. Kontynuowanie badań po odejściu z zakładów Deutza zaowocowało opatentowaniem w 1883 roku szybkoobrotowego silnika spalinowego. Dwa lata później ten silnik wbudowali w jednoślad. Jeździł nim przez jakiś czas syn Daimlera – Adolf.
Wynalazek Karla Benza mógłby nie zostać szerzej rozpropagowany gdyby nie żona konstruktora Bertha. W roku 1888 wraz z synami Richardem i Eugenem postanowiła wybrać się w podróż z Mannhaim, gdzie znajdowała się pracownia jej męża, do Pforzheim oddalonego o 80 kilometrów. Wszystko odbyło się w tajemnicy przed Karlem Benzem. Po wypchnięciu trójkołowego pojazdu na taką odległość by Karl Benz nic nie słyszał uruchomiono silnik i rozpoczęła się podróż.
Po drodze trzeba było zatankować. Jednak nie było wówczas stacji benzynowych i
w paliwo zaopatrywano się w aptekach. W czasie tej wycieczki pan Benz otrzymał od żony telegram wyjaśniający o dotarciu do celu podróży. Po tej wyprawie, pod wpływem sugestii pani Benz, Karl Benz zmienił nieco konstrukcję pojazdu wprowadzając m.in. niski bieg, który umożliwiałby pokonywanie wzniesień. Benz rozpoczął sprzedaż swoich pojazdów. W roku 1893 powstał Benz Viktoria, a w 1894 model Velo, który był pierwszym pojazdem Benza wytwarzanym na skalę przemysłową. Rozpoczęto również produkcję pojazdów użytkowych (w roku 1895 powstał pierwszy na świecie autobus) i do końca XIX wieku firma Benza zbudowała około 2000 samochodów.

 W tym czasie firma Daimlera w Cannstatt zajmowała się produkcją nie tylko samochodów. Budowano tu także łodzie i przeprowadzano próby ze sterowcami. W roku 1896 w Mannhaim zbudowano pierwszą na świecie ciężarówkę. Daimler i Maybach mieli na koncie także wiele innych wynalazków. W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku opatentowali silnik widlasty, ich dziełem była również 4-cylindrowa jednostka napędowa oraz 4-biegowa skrzynia. Wreszcie w 1897 roku pokazali pierwszy samochód z silnikiem umieszczonym z przodu. Był to model Phoenix.
W roku 1897 jeden z samochodów Daimlera nabył austriacki honorowy wicekonsul w Monako Emil Jellinek. Swój pojazd zabrał na lazurowe wybrzeże gdzie wzbudził ogromne zainteresowanie. Dlatego Jellinek zamówił cztery kolejne pojazdy, które miały rozwijać szybkość do 40 km/h. Samochody dostarczono Jellinkowi, a ten sprzedał je z zyskiem. Jellinek składał zamówienia na coraz to nowsze pojazdy. Jednak w pewnym momencie zastrzegł sobie, że chce mieć monopol na ich sprzedaż w Austro-Węgrzech, we Francji, Belgii i Ameryce oraz, że chce je sprzedawać nie pod nazwą Daimler, ale pod nazwą Mercedes, którą nadał na cześć imienia swojej córki. Dzięki temu w roku 1901 pojawił się pierwszy pojazd o nazwie Mercedes, a roku później słynny model Simplex, który był unowocześnioną wersją modelu z roku 1901. Przez wiele lat oba przedsiębiorstwa produkowały samochody konkurując ze sobą. Jednak po zakończeniu pierwszej wojny światowej producenci automobili mieli trudności ze zbywaniem pojazdów. Takie kłopoty dotknęły również firm Benza i Daimlera. W roku 1924 podpisują umowę na mocy której przestali ze sobą konkurować i rozpoczęli współpracę. Dwa lata później dochodzi do fuzji tych dwóch przedsiębiorstw i powstaje firma Daimler-Benz A.G. Pierwszym wspólnym samochodem był model K z 1926 roku. Już po połączeniu powstają słynne modele SSK (1928-1932) i SSKL (1929-1932), których projektantem był Hans Nibel (przed połączeniem głównym konstruktorem u Daimlera był Ferdinand Porsche). Lata trzydzieste to okres produkcji roadsterów 500 K (1934-1936) i 540 K (1936-1939). Nie można również zapominać o modelu 770 nazywanym Grosser Mercedes. Pierwsza generacja auta powstawała od 1930 do 1938 roku, a druga do 1943 roku. Była to luksusowa limuzyna, którą wykorzystywano na potrzeby prezydenta Paula von Hindenburga czy Adolfa Hitlera. Innym modelem, który zapisał się w historii motoryzacji był Mercedes 260D produkowany od 1936 roku do 1940 roku. Był to pierwszy na świecie produkowany seryjnie samochód osobowy z silnikiem Diesla. Mercedes nie był wyjątkowym zakładem niemieckim i także w jego halach produkcyjnych trwała produkcja na rzecz armii niemieckiej. Pod koniec wojny zakład został zniszczony podczas nalotów. Ze zniszczeń ocalała tylko taśma produkcyjna i urządzenia do Mercedesa 170, którego produkcję rozpoczęto w 1936 roku. Po wojnie wznowiono wytwarzanie tego modelu w 1947 roku i budowano go do 1952 roku.
 W latach pięćdziesiątych powstał jeden z najsłynniejszych samochodów sportowych - Mercedes 300 SL, który z racji otwieranych do góry drzwi był określany mianem „gull wing” czyli skrzydła mewy. Konstruktorem produkowanego w latach 1952-1963 modelu był Rudolf Uhlenhaut.
Cały wiek dwudziesty to okres produkcji Mercedesów, które stały się autami kultowymi. Przypomnijmy produkowanego w latach 1951-1962 luksusowego Adenauera, Mercedesa 180 zwanego potocznie Pontonem (1953-1962) czy model W116 z roku 1972 będący pierwszą generacją klasy S, która powstaje do dnia dzisiejszego. Z lat siedemdziesiątych jest również Mercedes W123 („beczka”) powstający w latach 1975-1986. Lata osiemdziesiąte stoją pod znakiem debiutu „baby” Benza czyli modelu 190, który powstawał w latach 1982-1993 i został zastąpiony przez klasę C. Dwa lata po 190 zadebiutował dobrze znany u nas model 124, który budowano do 1997 roku. Po nim przyszedł czas na model 210, w roku 2002 zastąpiła go wersja 211, a w 2009 212. Temodele określane są mianem klasy E. Obecnie Mercedes jest producentem m.in. takich modeli jak klasa A, B, C czy E. W klasie SUV-ów są GLK, czy ML, a od 1979 roku nieprzerwanie powstaje jedna z lepszych terenówek Mercedes G. Nie można również zapomnieć o innym modelu z napędem 4x4 GL. Z taśm produkcyjnych mercedesa zjeżdżają również roadstery. Mercedes jest obecnie jednym z największych producentów pojazdów użytkowych. Firma ma również za sobą nieudany mariaż z amerykańskim Chryslerem. Do połączenia obu firm doszło w roku 1998. Jednak okazał się to kiepski interes dla Mercedesa, bo amerykańska firma przynosiła niemieckiemu partnerowi straty. Dlatego Mercedes pozbył się udziałów Chryslera w 2007 roku.